Diagnoza psychologiczna

Diagnoza psychologiczna w poradni to proces, którego celem jest wyjaśnienie przyczyn trudności w uczeniu się lub w zachowaniu. Zawsze w procesie diagnostycznym konieczna jest rozmowa i szczegółowy wywiad z rodzicem. W czasie spotkania z psychologiem dziecko lub nastolatek, oprócz rozmowy, wykonuje wystandaryzowane testy, których celem jest określenie potencjałów i deficytów.  Proces diagnozowania i jego wynik ma charakter wieloaspektowy. Każdy zgłoszony problem ma swoją specyfikę, która wpływa na dobór czynności diagnostycznych. Dlatego stosuje się różnorodne metody i techniki badawcze, a sam proces wymaga kilku spotkań, czasem zespołowych.

W niektórych sytuacjach konieczne jest  rozszerzenie diagnozy o badania innych specjalistów. W poradni są to logopeda i pedagog. Bywa, że konieczna jest również konsultacja z lekarzem specjalistą np.: psychiatrą, endokrynologiem, neurologiem, laryngologiem.  Rodzic lub nastolatek jest wówczas o tym informowany.

Testy, kwestionariusze, próby diagnostyczne służą ocenie rozwoju intelektualnego, poznawczego, emocjonalnego, społecznego i językowego.  Szczególne znaczenie ma diagnoza małych dzieci. W przypadku stwierdzenia różnych zaburzeń w ich rozwoju psychoruchowym istnieje możliwość wczesnego wspomagania i stymulowania np.: opóźnionego rozwoju mowy, deficytów uwagi, rozwoju psychoruchowego.

Kiedy udać się z małym dzieckiem do psychologa?

     Każda sprawa, która niepokoi rodzica wymaga konsultacji. Psycholog zajmuje się różnymi sytuacjami, które budzą wątpliwości rodziców. Warto umówić się chociażby na jedno spotkanie i wspólnie z psychologiem odpowiedzieć na pytanie, czy niepokój jest zasadny, niż narażać się na negatywne konsekwencje nierozwiązanego problemu. Zdarza się, że różnego rodzaje trudności dzieci i uczniów zauważają nauczyciele. Warto również wówczas skonsultować się ze specjalistami poradni, prosząc nauczyciela o opis obserwowanych trudności.